A jeśli to ja

Dla pokolenia, które mgliście pamięta czasy komunizmu (lub nie pamięta ich wcale), polskie blokowiska są niewyczerpanym źródłem inspiracji. Krzysiek Grudziński estetyzuje postsowieckie otoczenie, do niedawna kojarzące się wyłącznie z poprzednim ustrojem. Zaskakujące piękno miasta stanowi tło dla postaci, które znamy z osiedlowego otoczenia – dresów, robiącego grilla sąsiada i bawiących się dzieciaków. Marika stara się jednak przede wszystkim nam uświadomić, że najbliższą nam przestrzeń kształtujemy sami. Także od nas zależy, czy znajdziemy w sobie dość energii, żeby ją zmienić. W optymistycznym finale klipu mury w naszych głowach pękają i wyłania się zza nich fala koloru, jako „taka siła, której nie da się poskromić”.